SALL Nico (1982)
Nico Sall werd geboren op 1 februari 1982. Hij studeerde piano aan de Muziekacademie van het Gemeenschapsonderwijs (MAGO) in Gent waar hij ook naar de kunsthumaniora ging. Hierna ging Nico Sall studeren bij Lucien Posman bij wie hij in 2006 zijn meestergraad compositie aan het Koninklijk Muziekconservatorium Gent behaalde.
Tot zijn composities behoren onder andere Erscheinungsbilder: Bild nr. 1 voor strijktrio dat geschreven werd in 2004. Dit werk werd gecomponeerd naar aanleiding van de tentoonstelling Stippels & Pixels. In het kader van de workshop Laboratoire d’écriture musicale componeerde Nico Sall het werk Perspectives v.l voor basklarinet en trombone. In 2006 schreef Nico Sall MODULAR/element series, een werk voor mobiele bezetting waarbij de uitvoerders niet samen mogen repeteren.
Werkbespreking
Ondanks het voorlopig beperkte oeuvre van Nico Sall merken we toch een constante in zijn werken. Aan de basis van zijn composities liggen complexe mathemathische en grafische constructies. Zelf spreekt hij over ‘tweedimensionele lijnconstructies’ waaraan een derde dimensie wordt toegevoegd in de muziek, namelijk tijd. Een goed voorbeeld van een dergelijke mathematische opbouw vinden we terug in zijn strijkkwartet O. (2005). De structuur wordt bepaald door een spiraalvorm, een (schijnbaar) eindeloos terugkeren van dezelfde principes. Ook op een lager niveau zien we een opbouw aan de hand van een wiskundige figuur, met name een elliptische curve. De curve vangt aan, bereikt een hoogtepunt en keert terug. Dit valt sterk te vergelijken met de klassieke boog van spanning en ontspanning. Naast tijd werkt Nico Sall ook graag met ruimtelijkheid. Hij verwijst zelf naar het constructivisme van onder andere El Lissitzky waar hij grote bewondering voor heeft. Door te werken met het perspectief van parallellen zonder vluchtpunten (axonometrisch perspectief) bekwamen constructivisten een soort onbegrensde ruimte. Voor Nico Sall is dit een belangrijk idee, namelijk dat er een ruimtelijk aspect zou zijn in de ontwikkeling van een klank.
Een voorbeeld van deze invloed van ruimtelijkheid valt duidelijk op te merken in Long Altitude Travelling (2006), een compositie die tot stand kwam in samenwerking met Koen Desimpelaere. In dit werk hoort bij het ensemble een sopraan die, in een ideale uitvoering, in een afgeschermde doorzichtige box zou moeten zingen. Zo lijkt het alsof de stem van heel ver komt, hoorbaar maar toch afwezig. Een ander voorbeeld betreft de compositie MODULAR element/series voor mobiele bezetting (2006). Hier is het eerder het gebrek aan ruimtelijkheid dat aan bod komt en dit niet zozeer in de uitvoering, maar wel in de repetities. Het werk is opgebouwd rond een reeks van individuele partijen die vrij te combineren zijn. Er zijn solo partijen en begeleidingspartijen. Enige voorwaarden voor het uitvoeren van dit werk: er moet minstens 1 solo partij zijn en de uitvoerders mogen niet samen repeteren. Hiermee wil de componist het samenspel reduceren en elke partij zijn zelfstandigheid teruggeven, een zelfstandigheid die nog eens benadrukt wordt door individuele muziek-theatrale aspecten die iets beeldend aan de muziek toevoegen. De uitvoerders wordt dus als het ware een verbod op ruimtelijkheid gegeven. Dit verbod wordt opgeheven tijdens de uitvoering wanneer alle partijen samenkomen. De coherentie tussen de verschillende partijen ligt andermaal in de mathematische voorafbepaalde constructie.
Uit zijn composities blijkt verder dat Nico Sall een voorkeur heeft voor bepaalde intervallen, namelijk de terts, secunde en tritonus. Dit maakt dat in de loop van een compositie soms sprake kan zijn van reminiscenties aan de tonaliteit. Naast deze intervallen is ook het gebruik van kwarttonen opvallend. Microtonale verschuivingen zijn voor hem een belangrijk expressief middel om een vorm van beweging uit te drukken. Het gebruik hiervan vinden we terug in Perspectives v.l. voor basklarinet en trombone (2006). Dit werk bevat een overwicht aan kwarttonen en halve tonen. Deze kleine intervallen wekken een maximum aan expressieve kracht op.
Werklijst
Kamermuziek: Erscheinungsbilder: Bild nr.1, strijktrio (2004); O., strijkkwartet (2005); Perspectives v.l., basklarinet en trombone (2006); MODULAR element/series, mobiele bezetting (2006); Ix., harp en 2 gitaren (2006); Long Altitude Travelling (ism. Koen Desimpelaere) (2006); strijkkwartet nr. 2 (2007); Icons of pleasure (2008); Mer voor 9 instrumenten en door computer gegenereerde tape (2010)
Orkestmuziek: Formatura, harp, strijkorkest en tape (2005)
Elektroakoestisch: Call me, tapecompositie (2006); muzikameublement, generatieve sequencer/MAX/MSP (2006)
Bibliografie
– Eindexamen compositie: Nico Sall & Koen Desimpelaere, in Oorgetuige, 2006.
©MATRIX
Teksten van Bart Verhoeven
Laatste aanpassingen: 2007